پنج شنبه شب مستندی از شبکه یک سیما در برنامه ثریا پخش شد که با تمام دقتی که در آن به خرج داده شده بود باز هم نتوانست حق مطلب را ادا نماید . با این وجود بازخوردهای بعد ازپخش مستند حاکی از جریحه دار شدن احساسات بسیاری از هموطنان عزیز در سرتاسر ایران است. عمق فاجعه امروز در سیستان به جایی رسیده که مردم برای زنده ماندن مبارزه می کنند .

با شروع خشکسالی در اواخر دهه 70 واوایل دهه 80 مردم برای امرار معاش رو به شغلهای کاذب وقاچاق مواد سوختی  از مرز افغانستان آوردند.ارزحاصل از فروش مواد سوختی در اصناف مختلف دست به دست میشد ومعیشت مردم تامین می گردید.دیگر کشاورزی به طور کلی برچیده شده بودوتنها عده معدودی با حفر چاه توانسته بودند بعضی زمینهای خود را نگه دارند .اما این جریان جایگزین دیری نپایید که با احداث دیوار مرزی به کابوس منطقه تبدیل شد . دیگر مردم منطقه نمی توانستد در آمدی از مرز حاصل نمایند وبه تدریج مرز به انحصاری در دستان عده ای خاص وسرمایه دار افتاد . انسداد مرز بدون تدبیر وایجاد زیر ساختهای جایگزین معیشتی ،روز به روز بر اقشار ضعیف فشار می آورد ومردم پس از دست وپنجه نرم کردن با فقر سرانجام برای زنده ماندن خود وخانواده به فکر مهاجرت افتادند واین مهاجرت امروز به حدی رسیده که بسیاری از روستاها با جمعیت 200 خانوار به بالا خالی از سکونت شده است .

سوال اینجاست که درنظام مقدس جمهوری اسلامی ایران که امروزه به عنوان یک جریان قدرتمند تاثیر گذار در معادلات جهانیست ، منطقه استراتژیک سیستان که از نظر بافت اجتماعی وموقعیت ژئو پو لتیکی به تنگه احد ایران معروف است باید روز به روز خالی از سکنه شود .بی شک غفلت مسئولان نسبت به این موضوع لطمات جبران ناپذیری را به بار می آورد .

حال در اوضاع موجود با ید دولت و مجلس با فوریت اقدام به تشکیل ستاد بحران ویژه در سیستان بنمایند وابتدا به ساکن از طریق  نهادهای حمایتی چون کمیته امداد بهزیستی ونهادهای مردمی اقلام معیشتی را به دست نیازمندان برسانند

در گام بعدی دولت تدبیر وامید در راستا اهداف ووعده های خود با برنامه های کوتاه مدت وسرمایه گذاری های کلان ظرفیت های کشاورزی مرزی وصنعتی منطقه را حمایت نماید تا امید به ماندن در مردم ایجاد وتقویت شود .از این رو راهکارهای سه بخش کشاورزی ،مرز و صنعت در سه بند خلاصه میشود

1-در بخش کشاورزی دیگر پی گیری حق آبه به تنهایی به دلیل نداشتن استقلال کشور همسایه وقرار گرفتن آب رودخانه هیرمند در برنامه های تحریمی آمریکا علیه معیشت شرق کشور جوابگو نیست وباید موازی با این مسئله به فکر بهینه سازی منابع آبی خود باشیم وبا تمام توان طرح آبرسانی به مزارع با لوله را به اتمام رساند وجهت مدیریت آب استقلال رای را تنها به یک ارگان مربوط واگذار نمایند .حفر چاه کشاورزی رایگان به دلیل نداشتن توان مالی کشاورزان می تواند در کوتاه مت موثر باشد

2-در بخش مرزی دیگر نباید تنها سرمایه داران با ترانزیت سوخت پولهای هنگفت به جیب بزنند واز یک طرف فقط خزانه دولت پر شود .تخصیص قسمتی از  درآمد حاصل از ترانزیت به سازمانهای حمایتی مانند کمیته امداد وبهزیستی جهت نجات مردم از فقر وگرسنگی  .دادن مجوز وسهمیه صادرات سوخت تسهیل در کوله بری وافزایش تنوع اقلام وارداتی ودر گیر کردن مستقیم مردم منطقه در این امور برای جلوگیری از سودجویی دلالان ایجاد منطقه آزاد تجاری خشکی وسوق دادن مقداری از واردات غرب وجنوب کشوربه مرز سیستان ،همه راهکاهای قانونی است که می تواند تحولی عظیم در منطقه ایجاد نماید .البته لازم به ذکر است که اختیارات باید به فرمانداری ویژه سیستان واگذار شود تا انجام امور بدون دخالت وموازی کاری دیگر ارگانها  تسهیل وعملی شود .

3-در بخش صنعت دولت در راستای اهداف تمرکز زدایی ونگاه به مناطق محروم وایجاد اشتغال پایدار باید مستقیما سرمایه گذاری نماید وبا تصویب مشوقها و بسته های حمایتی وتسهیل در پرداخت وام با سود پایین بخش خصوصی را برای ورود ترغیب نماید .چرا که امروزازیک طرف کشور همسایه بازار بزرگی برای تولیدات ایرانی فراهم آورده است واز طرف دیگر نیروی انسانی مستعد در سیستان موجب پیشرفت صنعت کشور نیز خواهد شد

در انتها جادارد از رسانه ملی تشکر کرد هرچند دیر اتفاق افتاد اما پی گیری آن ورها نکردن مسئله حتما نتیجه خواهد دادو   مسئولان پی گیر سیستان را حمایت خواهد کرد .

پاسداری سیستانی از مرزهای نظام مقدس جمهوری اسلامی با وجود فقر فاحش ستودنی ست